Karibuni Kenya!!
Welkom bij ons eerste verhaal uit Kenia!!

We hebben al zoveel dingen meegemaakt de eerste dagen...
Het begon al op Schiphol. Onze eerste vlucht naar Zurich was al 1,5 uur vertraagd.
Dit kwam erg slecht uit, want we hadden daar al niet heel veel overstaptijd voor de vlucht richting Mombasa. Bij de gate hoorden we van Swiss dat ze ons hadden omgeboekt naar een andere vlucht.
Toen werd het, niet op z'n Keniaans 'polle polle' (rustig aan), maar 'holle holle' naar de andere gate, want de nieuwe vlucht (Kenia Airways naar Nairobi) zou al snel vertrekken en was al overboekt.
Gelukkig konden we toch nog mee!!
Na een vlucht van 9 uur kwamen we aan op Nairobi Airport. Bijna een uur in de rij gestaan om een visum te halen, maar we mochten Kenia in!
We moesten zelf onze bagage van de band halen en naar de overstap meenemen. De backpack van ons beiden en de koffer van Renate kwamen al snel voorbij. Helaas was de koffer van Joyce ergens anders gebleven. Maarja... waar?? Schiphol? Zurich? Nairobi? Mombasa? We zouden er later over gebeld worden...
De vlucht van Nairobi naar Mombasa duurde maar 45 minuten. Vanuit de lucht zagen we veel natuurlandschap, bomen, zand... en opeens kwam er een hele stad in zicht!

Gastgezin
Ons gastgezin bestaat uit Peter en Nancy, hun 3 jarige zoontje Joshua en de broer van peter, Meshack. Er is ook vaak een neef hier, die hier eet en ook wel slaapt, maar of hij hier nu echt woont weten we nog steeds niet zeker...?
Peter is pastor en werkt voor Doingoood in Blessed Camp. Nancy werkt in een hotel. Joshua gaat sinds deze week naar school! Super schattig in zijn schooluniformpje inclusief hoog opgetrokken sokken. Peter en Nancy maken lange dagen en zijn veel van huis.
Het zijn wel hele aardige mensen en ook super gastvrij. We voelen ons al helemaal thuis.
Het gezinsleven hier is wel heel anders dan dat wij gewend zijn...
Zo is samen avondeten hier een langdurige aangelegenheid. Ze maken al geen aanstalten om om te scheppen. Het eten staat vaak al 20 minuten op tafel voordat er iemand opschept. Verder is iedereen onder het eten met allerlei andere dingen bezig (facebooken, bellen, tv kijken, in de keuken rommelen, nagels knippen) Af en toe nemen ze dan een paar happen eten...
Uiteraard bidden we voor het eten (we wonen tenslotte bij de pastor).
Eten doen we hier trouwens heel laat, pas rond 21.00 uur of 22.00 uur 's avonds. Dat is wel erg wennen. Dus maar een goede lunch eten, zodat je het nog een tijdje volhoudt...
Op de tweede dag waren we van 10 tot 2 uur in de stad geweest met Meshack. Toen we weer thuiskwamen, zei Meshack dat Nancy de lunch aan het bereiden was en dat we ondertussen wel vast een boterham konden eten. Omdat Nancy druk in de keuken bezig was met rijst en buiten met een vuurtje, dachten we dat er een flinke lunch aankwam. Dus maar 1 boterhammetje gegeten.
Geen idee wat er mis is gegaan, maar de lunch die kwam niet.... Om half 8 's avonds hebben we maar een zakje drop opengetrokken...
Gelukkig stond er 's avonds een flinke pan Pilau op tafel en hebben we lekker gegeten.
We hebben de eer om na het avondeten de afwas te doen. Met een heel raar wit, touwerig vodje en een bekertje wit poeder staan we de aangekoekte rijst uit de pannen te schrobben. De reuzen-mieren lopen ondertussen vrolijk op het aanrecht en op de keukenkastjes.
Het ontbijt in Kenia bestaat uit witbrood met boter en super-zoete jam. De thee is ook apart... ze koken een mengsel van water en veel melk en daar doen ze het theezakje in. Het smaakt een beetje 'lafjes', maar met wat (super-zoete) suiker is het wel te drinken.
Het viel ons allebei op dat de kinderen hier niet (zoals wij allebei wel), aangesproken worden door mama, als ze de natte lepel weer in de suikerpot stoppen. Dat lijkt hier gewoonte (en wij doen het nu lekker ook, moeders!!)
Wat trouwens ook nog wennen is, is de ijskoude douche elke ochtend (er is hier geen warm water). Maar we kunnen gelukkig wel elke dag douchen!

Mombasa
Mombasa is een super grote, drukke en overweldigende stad met 1 miljoen inwoners.
Volgens de mensen zelf valt het heel erg mee... Nairobi, dat is pas een grote stad! Gelukkig dan dat we hier zitten, want daar hadden we helemaal niet zelfstandig de straat durven over te steken.
Het is hier net een mierenhoop. Zoveel mensen op straat, overal kraampjes, karren, tuktuks en Matatu's (hierover straks meer....).
Ze rijden hier op de weg links, maar eigenlijk valt dat niet eens op, omdat al het verkeer van alle kanten komt. We vragen ons af of ze hier wel verkeersregels kennen??
Ook de echte sloppenwijken hebben we hier gezien...Gammele huisjes met met van die golfplaten op het dak, en gordijntjes als deuren, mensen aan het zoeken tussen de afvalbergen... En dat om de hoek van onze woonwijk, die dan toch wel erg luxe is, met stenen huisjes en een hek eromheen.
Wat trouwens erg opvalt, is dat de inwoners hier bijna allemaal met mobiele telefoons lopen en de hele dag door bellen, smsen of internetten op hun telefoon. Op elke hoek van de straat kun je beltegoed en simkaarten kopen.
Als we samen op straat lopen, worden we door iedereen aangestaard en gedag gezegd... 'Jambo' of 'Mzungu' (blanke). In Nederland zou zomaar iemand aanspreken vreemd zijn, maar de mensen hier zijn oprecht nieuwsgierig en geïnteresseerd. Op de markt kwam er een man heel enthousiast met ons praten en je zag gewoon dat hij vanavond thuis gaat vertellen... 'Weet je wat ik vandaag gedaan heb??? Ik heb met blanken gesproken!! Ja, echt waar!!'.

Matatu's en tuktuks
Een matatu is een waar fenomeen hier in Mombasa. Het is een gammel, vrolijk gekleurd busje met harde muziek en soms zelfs voorzien van flatscreen tv's. Voor 20 Keniaanse Shilling (ongeveer 20 eurocent) mag je mee. Zo'n rit met een Matatu is een belevenis op zich.
De chauffeurs scheuren door de stad en toeteren de hele tijd. Er hangt een man uit de deur die roept waar het busje heen gaat en die halverwege de rit geld bij je ophaalt. Soms gaat het busje al weer rijden en hangt hij er nog half aan of hang je zelf nog half buiten. De busjes worden helemaal helemaal volgepropt met passagiers. Als je eruit wil, moet je op het dak slaan.
De tuktuks zijn een soort gemotoriseerde, overdekte driewielers die ook overal kriskras door de stad scheuren. Voor 100 Keniaanse Shilling (ongeveer 1 euro) brengt hij je door Mombasa.

We hopen dat jullie een klein beetje een indruk hebben gekregen van het leven hier in Kenia...
Wij gaan nu Ugali eten (met de vis van de foto, die overigens al minstens vanaf onze aankomst in de koelkast lag, jum)... erg benieuwd!

Kwa heri!!