Verslavingen
Verslaving is een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk los kan laten.
Nou, daar beginnen wij ondertussen wel aardig wat vanaf te weten!
Laten we eens beginnen met de alcoholverslaving...
Niet dat we in Nederland nu tot de alcoholverslaafden gerekend konden worden, maar zo'n twee keer per week een glaasje wijn dat ging er wel in! En nu zitten we hier in Afrika, in een zeer Christelijk gastgezin al 3 weken droog... Dan ga je toch wel verlangen naar een wijntje...
Gelukkig hebben we hier in 'tha hood' een terrasje gevonden waar ze 'fruit wine' hebben. Dus hebben we onszelf vrijdagmiddag na APDK maar eens getrakteerd op een glaasje wijn!! Voor 560 Shilling (5 Euro) hebben we een wijntje en twee Baileys gedronken.. wel een beetje teut geworden na 3 weken geen alcohol ;-)
Dan de koffieverslaving... koffie dat drinken ze hier niet.... Alleen de 'laffe' melkthee. Terwijl we thuis toch wel elke dag koffie dronken.
En dan frisdrank.... dat is hier in het gezin echt luxe! Eèn keer per week wordt er een fles frisdrank gekocht en dat is dan een echte traktatie. Dan besef je hoe makkelijk je zelf thuis naar de koelkast loopt om een glaasje fris in te schenken.

Ondertussen zou je denken dat we nu dus helemaal afgekickt en 'clean' zijn. Maar nee hoor, want onze oude verslavingen hebben alweer plaats gemaakt voor nieuwe...
Zoals de handendesinfectans-verslaving. We hebben allebei 1 flesje hiervan meegenomen, maar we zijn er al bijna doorheen. Je hebt gewoon de behoefte om de hele dag je handen te desinfecteren. Vooral in APDK met al die kinderen die zweten en kwijlen en geen idee hebben van wat hygiëne eigenlijk is.
Ook de reinigingsdoekjes worden hier in grote getale verslonden. Het liefst zou je 2 keer per dag gaan douchen (zelfs onder de koude douche). Maar met het oog op de waterschaarste in Afrika doen we dat maar niet. Dus regelmatig even wassen met doekjes...
Misschien dat we in december zelfs een rijst/bonen/ugali verslaving hebben opgebouwd.... hoewel.... Ik denk dat we in Nederland een jaar geen rijst en bonen meer eten. Om over Ugali maar te zwijgen...

Goede gewoonten en slechte gewoonten
Nagelbijten... een slechte gewoonte van Joyce... Nou, die is hier wel afgeleerd, want je wilt je vingers hier echt niet in je mond stoppen!!
Renate had in Nederland de gewoonte om nooit helemaal haar bord leeg te eten. Ze liet altijd wel een restje op haar bord liggen. Hier in het gastgezin durven we echt geen eten te laten staan of weg te gooien! Ook brood of fruit wat we in Nederland al weggegooid zouden hebben, eten we hier nog wel op.
Behalve geen eten weggooien, zijn we ook wat kritischer geworden op het ‘in de was gooien' van onze kleding. In de was gooien in Nederland is makkelijk: 'Heb ik dit aangehad? Ik weet het niet meer, ach, toch maar in de was'... de wasmachine doet het werk. Hier hebben we dus geen wasmachine.... Alles moet met de hand (en zo min mogelijk water) schoon geschrobd worden. Dat is echt een behoorlijke klus! We zijn dus wat minder makkelijk met 'zomaar' dingen in de was gooien.
We hadden het al eerder in onze blogs over 'Afrikaanse tijd'. Als je met iemand afspreekt kun je makkelijk te laat komen, want dat is hier heel normaal. Dus... onze goede gewoonte om op tijd te komen voor een afspraak heeft plaatsgemaakt voor de gewoonte om gewoon standaard te laat te komen... Terwijl we dan nog vaak een half uur moeten wachten op de ander. Als we weer terug in Nederland zijn moeten we dit natuurlijk wel weer afleren...
Als we met de kerst weer terug in Nederland zijn moeten jullie ook maar niet raar opkijken als we elke keer dat we jullie zien we opnieuw een hand geven... en vragen hoe het nu is. Dat is hier namelijk een vorm van beleefdheid. Ook al heb je 's ochtends nog gezien... 's middags geef je weer een hand en vraag je hoe het gaat. (En na al die handen geven pakken wij weer de desinfectans erbij).
Hoewel wij in Nederland het liefste avonddiensten draaiden, zodat we lekker uit konden slapen, zijn we hier elke ochtend om uiterlijk half 7 wakker! Dit komt .... Of door de haan (we wachten met smart op de dag dat we die mogen slachten) of door de zon, die als een soort lamp aangaat, of door de mensen van ons gastgezin, waarbij het normaal is om rond half 7 's ochtends aan het huishouden te beginnen (stoffen, afwassen, wassen, noem maar op!). Daarbij moeten we ook om 8 uur op het project zijn, wat betekent rond kwart over 7 van huis weg.... Maar dat hebben we er allemaal voor over!!

Deeten, flirten en knuffelen
Deeten en flirten doen we hier tegenwoordig aan de lopende band.... Geen zorgen Rick & Joppe, we gaan niet elke avond met een andere Afrikaan op stap! Deeten heeft hier een hele andere betekenis gekregen. Elke ochtend en avond smeren we ons in met DEET... tegen de muggen! Het overheerst alle deodorant en parfum en we ruiken dus de hele dag naar DEET.
En wat dat flirten betreft.... Je wenkbrauwen omhoog trekken betekent hier in Kenia 'ja'. Dus als je bijvoorbeeld op het dak van de Matatu slaat, kijkt de deurman je aan en trekt zijn wenkbrauwen op ('Ja, wil je eruit??') Dus wij 'flirten' dan maar lekker terug ('Ja, we willen eruit')
Ook knuffelen doen we elke dag, zelfs met wildvreemden... In de matatu wordt je makkelijk met 5 mensen op 3 stoelen gepropt... lekker knus dus!!
Volgende week zijn we waarschijnlijk de hele week niet bereikbaar, want dan gaan we op Mobile Clinic. We gaan met een ambulance naar Kilifi, een van de armste gebieden van Kenia. Hier gaan we kijken of daar nog kinderen en/of volwassenen wonen die voor een operatie in aanmerking komen. We hebben voor de hele week water en eten ingeslagen, want er is daar niet veel verkrijgbaar. Spannend....

Kwa heri!!